17 Yıllık Çileli Yaşam

Nimet Terzioğlu 42 yaşında bir anne. 5 yıldır Küçükçekmece metrobüs durağında simit satarak hayatını sürdürmeye çalışıyor.  Çocuklarının ihtiyacını görmek için her gün sabah beşte başlıyor hayat mücadelesine. Yazsan roman olur derler ya, onun hayat hikayesi de öyle.

Yolu Sefaköy’den geçenler için tanıdık bir yüz olmuş Simitçi Nimet abla. Yüzünü tanımış oradan geçenler ama hikayesi hep yüreğinin bir kenarında kalmış…

17 yıl önce başlıyor O’nun hikayesi aslında. Görücü usulü, fiilen olmasa da resmiyette halen eşi olan Dursun beyle evlendi. Bu talihsiz evlilikten ikiz kızları Pınar ve Bahar dünyaya geldi.

Üst üste sıkıntılar yaşayan Nimet Abla kendi deyimiyle ‘Hayatın Tokatını Yemiş’ bir kadın. 17 Ağustos 1999’daki büyük depremde Avcılar’daki evi yıkıldı. Ailesi ile birlikte göçük altında kaldı. Evini kaybeden genç kadın kısa süre sonra felç geçirdi ve uzun yıllar sağlık sorunlarıyla uğraşmak zorunda kaldı. Bu süre zarfında eşiyle yollarını ayırdı. Doktorların “yataktan bir daha kalkamaz” demelerine inat, yataktan kalktı, çocuklarına ve hayata sıkı sıkı sarıldı...

2007 yılında hayatının en zor günlerini yaşadı belki de. Eşiyle ayrıldıktan sonra Küçükçekmece Belediyesi Kadın Konukevi’ne başvurdu. Çocuklarıyla birlikte burada kaldı. Daha sonra Konukevi’nde tanıştığı bir arkadaşıyla birlikte belediyenin yardımıyla bir ev tuttu.

Nimet Abla o dönemi şöyle anlatıyor; “Kadın Sığınma Evinde bir süre kaldıktan sonra oradan bir bayan arkadaşla ev tuttuk. O sıralar takı tasarımı yapıyordum. Onlarca hatta yüzlerce takım birikmişti. Fakat bu takıları satacak bir alana ihtiyacım vardı. Aziz Başkan’a takılarımdan söz ettim, kendisi bana bir kermes yapmaya söz verdi.” Ama olmadı. Kermes için hazırlıklar sürerken evi soyuldu. Yıllarca üzerinde çalıştığı el emeği göz nuru tasarımları , tüm eşyaları  bir gecede uçtu gitti.

Evden takılar ve bir dolu eşya çalınınca eli kolu bağlanan Nimet Abla, Küçükçekmece Belediye Başkanı Aziz Yeniay’ın da desteğiyle kendisine verilen alanda simit satmaya başladı. Bir yandan da ev arayan Nimet Abla uzun süre ev bulamadı. 38 gün tek bir yatakla sokakta kaldı. Olumsuzluklara rağmen yılmadı. Kızları için sabahları koştu ekmek teknesinin başına. Günlerce çocukları komşularında, o eski evinin bulunduğu sokakta yattı. O günleri tek bir cümleyle özetliyor şimdi; “Çok zor günler yaşadık… ”

O günlerde yine Küçükçekmece Belediyesi’ne geldi Nimet Abla… Yaşam Sevinci Merkezi’nin desteği ile yeni bir ev tuttu kendisine. Eşyalar alındı ve çocukları ile birlikte yeni bir düzen kurdu kendisine.

Şimdilerde tek uğraşı tezgahındaki simitlerini tüketmek. İşgaliye ücretinden muaf tutulan ekmek teknesinde günde 20-25 TL kazandığını söyleyen Simitçi Nimet abla, ikiz kızları için her sabah 5’te simit tezgahının başında. Nimet Terzioğlu “En güzel fırının en güzel simitleri bende satılır” diyecek kadar da iddialı.

450 TL kira ödediğini ve geçimini zor şartlarda gerçekleştirdiğini söylüyor Nimet Hanım ve ekliyor;, “Küçükçekmece Belediyesi her ay erzak yardımında bulunuyor. Çocuklarımın okul masrafları da okul tarafından ve bazı ailelerce karşılanıyor. Amacım çocuklarımı kimseye muhtaç olmadan okutmak” diyor. Çocuklarına gelince; ikiz kızları Pınar ve Bahar’ın  geçtiğimiz yıl 7. Sınıfa gitmeleri gerekiyordu. Fakat okulu bırakmak durumunda kaldılar. Bu yıl okula tekrar 7. Sınıftan başladılar. Bazen simit tezgahının başında durarak annelerine destek olmaya çalışıyorlar. İkisin de hayalleri var her çocuk gibi. Biri polis diğeri avukat olmak istiyor, şartlar elverirse…